Ondertussen is Mira vandaag precies 14 dagen bij ons en sinds een dag of 2 a 3 komen er eindelijk vorderingen.
Wat ook inhoud voor mij persoonlijk, is dat ik sinds 8 jaar niet meer met een stok loop. Grote stukken durf nog niet en kan ook nog niet met Mira. Dat is niet erg, zo krijg ik ook steeds meer vertrouwen in mijn lijf. En helpen wij elkaar. Maar dat ga ik zeker proberen!
Ze is natuurlijk vreselijk getraumatiseerd door haar leven in een afschuwelijk shelter in Roemenie.
Sinds een paar dagen durft ze helemaal uit haar mand om te eten.
We schuiven heeeeeeeel voorzichtig en rustig, steeds haar voerbak een stukje op.
Het doel is uiteindelijk in de keuken eten.
We houden haar wereld nog zo klein mogelijk, totdat we merken of dat zij het zelf aangeeft, dat ze zekerder wordt van haar zelf en de wereld om haar heen.
Ook begint ze te wennen als er bv stofgezogen wordt of de vogelkooien gedaan worden. Dan gaat ze hier in zitten en kijken wat wij aan het doen zijn. Bepaalde geluiden vind ze nog erg eng maar niet meer zo eng als 2 weken geleden, ze blijft nu dan bv bij je in de buurt, wat dan perfect is omdat jij bezig bent met inderdaad bijvoorbeeld stofzuigen. Dan ziet ze dat het niet eng is.
En dit is mijn dagelijkse aanblik, als we lekker even op de bank hangen. Dan gaat ze volledig in coma. Gisteravond, ging ons ommetje echt super goed!! Het vertrouwen wordt steeds beter en ze begint Stephan ook meer toe te laten. Dat is nu het belangrijkste.
Wij zijn beide echt helemaal flieft op haar. Wat heeft dat beestje toch een heftig leven achter de rug van bijna 4 jaar... Hopelijk gaat ze beseffen dat ze hier echt noit meer weg gaat en dat ze mag genieten
Fijne dag
Diana
